Toen ik Hiroshima voor de eerste keer bezocht, was het eerste wat mij opviel het kasteel van Hiroshima. Er waren bezienswaardigheden die eruit zagen alsof ze over het kasteel van Hiroshima waakte, en de sfeer waarin de stad en het kasteel geïntegreerd waren, was een beetje vreemd.
De kasteeltoren en andere gebouwen zijn herbouwd, maar ik vraag me af of ze sinds de Edo-periode hetzelfde zijn gebleven? De sfeer was zo geweldig dat je de geschiedenis en de kracht kon voelen. Ik had het gevoel dat het heden en het verleden geïntegreerd waren, en dat het kasteel er compleet anders uitzag, afhankelijk van de hoek van waaruit het werd bekeken.
Een zwaarddans dansen op het kasteel van Hiroshima, het symbool van Hiroshima
Deze keer voerde ik voor het eerst zwaarddans uit in het kasteel van Hiroshima, en aangezien het een reis was georganiseerd door ‘Japan Reis Samoerai’, kon ik dansen terwijl ik dacht: ‘Hoe kan ik me gedragen als een samoerai in een kasteel?'' Ik denk dat ik een zwaarddans heb kunnen bedenken met veel diepgang.
Het kostuum is dit keer trouwens een rode kimono en een witte hakama. Het zwaard en de vouwwaaier waren ook rood, en ik koos ze omdat ik dacht: 'Aangezien het Hiroshima is, is het beslist karperrood!' Misschien daarom leek het alsof de lokale bevolking mij accepteerde, ook al liep ik in een kimono rond, en het was erg leuk.
Ik ben ook naar het Mazda Stadium geweest, de thuisbasis van de Hiroshima Carp, maar ik heb zelf nog nooit honkbal gespeeld en het was mijn eerste keer in een honkbalstadion. Ook al speelde ik geen spel, ik voelde een gevoel van jeugd... De mensen die voorbij liepen waren ook verfrissend (lol) We voerden hier ook een zwaarddans uit, maar toen we klaar waren met proberen een zwaard in honkbalstijl te doen Dansen, zeiden ze: 'Ik heb een homerun geslagen.' Hoe voel je je daarna?' Het was moeilijk.
Atomic Bomb Dome, waar je de tragedie van die tijd kunt voelen
Over Hiroshima gesproken, je mag de Atoombomkoepel en het Peace Memorial Park, dat op de Werelderfgoedlijst staat, niet missen. Bij de Atomic Bomb Dome was het geweldig om dingen te kunnen zien die ik tot nu toe alleen in schoolboeken had gezien.
In de Atoombomkoepel liggen nog brokken stenen en puin, maar blijkbaar is er een organisatie die ze bewaart om de verschrikkingen van de atoombom over te brengen. Ik voelde echt het gewicht van het achterlaten van iets dat niet had mogen blijven zoals het toen was en het doorgeven ervan. Het is een plek die veel toeristen trekt, maar ik denk dat iedereen adembenemend is als ze hem zien.
Peace Memorial Park, waar de Atomic Bomb Dome zich bevindt, heeft cenotaven en monumenten zoals het Hiroshima Peace Memorial Museum en de Cenotaph for the Atomic Bomb Victims, maar dit gebied voelde alsof het zich in een andere tijdlijn afspeelde dan de rest. Het was een plek die het verlangen van de stad uitdrukte om haar ellende te behouden.
Miyajima, het eiland van de goden, en het Itsukushima-heiligdom, een werelderfgoedlocatie
We namen een veerboot van het hoofdeiland naar Miyajima, waar een ander werelderfgoed in de prefectuur Hiroshima, het Itsukushima-heiligdom, zich bevindt. Het was gemakkelijker om er te komen dan ik had verwacht, aangezien het slechts ongeveer 10 minuten duurde om er te komen.
Het is een toeristische bestemming die door veel mensen uit Japan en het buitenland wordt bezocht, maar ook al ligt het in Japan, het heeft een tropische sfeer en toch een Japanse stijl... het is een enigszins mysterieus eiland. Ik hoorde dat Miyajima oorspronkelijk werd aanbeden als een heilig eiland, en de heilige sfeer van de witte zandstranden en rode heiligdommen laat dit duidelijk zien.
Het Itsukushima-heiligdom zou door Taira no Kiyomori zijn gebouwd, maar het voelt meer als een oude hoofdstad dan als een heiligdom. We voerden een zwaarddans uit voor de Otorii-poort, en het was leuk om te kunnen dansen op een plek waar we zo dankbaar en gelukkig waren: de lucht, de zee en voor de Otorii-poort. De zee was een beetje lauw (lol).
Ik kreeg een foto te zien die suggereert dat er zwaarden worden gebruikt in de bugaku bij het Itsukushima-heiligdom (noot van de redactie: Taiheiraku), dus ik zou er graag nog eens naar willen kijken. Als je meer te weten komt over de geschiedenis van de entertainmentindustrie die in Itsukushima floreerde, denk ik dat je nieuwe manieren zult vinden om deze te presenteren en een verscheidenheid aan gevoelens. Ook zou het interessant zijn als ik de gedachten die ik deze keer heb opgedaan, zou kunnen gebruiken in toekomstige optredens.
Shiori Kaburagi besteedt ook aandacht aan de tempels van Miyajima
In Miyajima bezocht ik twee tempels: Daiganji en Daishoin. Ik had het gevoel dat Daiganji een tempel is die zo gekoesterd wordt dat er plekken zijn waar fotografie verboden is. Aan de andere kant zag ik een paar jongens Kendama spelen op het tempelterrein, en ik dacht dat het een plek was waar het leven in de stad overging in de tempel.
De Daisho-in-tempel, die wordt geassocieerd met Kukai, wordt gekenmerkt door de lange trap na het passeren van de Niomon-poort. Onderweg zijn er dingen die kunnen worden geoefend, zoals ‘Laten we onze handafdrukken aantrekken en Namu Amida Butsu zingen’ en ‘Laten we onze voeten op de voetafdrukken zetten en mantra’s zingen’, dus het lijkt een goed idee. plek om je gevoelens te ordenen. Ik dacht dat het een tempel was.
Gastronomisch eten uit Hiroshima en Miyajima is het beste!
Deze keer genoten we van verschillende gastronomische gerechten uit Hiroshima en Miyajima. Bij 'Okonomiyaki Micchan' had ik de authentieke okonomiyaki in Hiroshima-stijl (Hiroshimayaki), waar je misschien boos op zou worden, maar het was buitengewoon lekker. Ik had het al eerder bij een eetstalletje gegeten, maar ik dacht dat het niet Hiroshimayaki mocht heten, alleen omdat er een ei en noedels in zitten. Alle ingrediënten zijn zacht en heerlijk...de authentieke smaak is anders.
In Miyajima aten we citroenbier en gegrilde oesters. De smaak van citroenbier verschilt per winkel, maar het is een volwassen citroenbier met een licht bittere smaak, en de samenwerking met gegrilde oesters is het mooist! De gefrituurde oesters en gratin waren ook perfect als hapjes bij het bier. Bij Fujiiya Miyajima Main Store had ik de versgebakken Momiji Manju, die uitzonderlijk zoet was en smolt in je mond.
Hiroshima en Miyajima zijn gewoon de beste! Eén woord. Ik zou graag willen dat iedereen gaat.
