Vertegenwoordiger van Sukedachiya JuhachibanHanamine Nonouchi
-Kunt u mij allereerst vertellen hoe u met zwaardvechten bent begonnen?
Ik begon met zwaardvechten toen ik drie jaar oud was. Mijn vader was destijds een acteur gespecialiseerd in zwaardvechten, dus begon ik te acteren door naar hem te kijken en hem te imiteren. Mijn vader is nu 71 jaar oud en is al 40 jaar acteur gespecialiseerd in zwaardvechten op podia als Kyoto Studio, Shin Kabukiza en Misonoza, en is momenteel gespecialiseerd in het lesgeven in zwaardvechten. Ik was 8 jaar oud toen ik leerling werd van mijn vader en serieus zwaardvechttechnieken begon te leren.
-Als je aan zwaardvechten denkt, denk je aan mannen. Wat was de reactie van je vader toen je daadwerkelijk met het zwaardvechten begon?
Nou, toen ik begon met zwaardvechten... toen ik een kind was, was het een door mannen gedomineerde wereld. Ik wilde met mijn lichaam de opwindende dynamiek belichamen die ik voelde bij het kijken naar zwaardgevechten, en de koelte en moed van de manoeuvres, op een manier die alleen een vrouw kon uitdrukken. Mijn vader zei niets bijzonders. Ik maakte mijn eerste toneeloptreden op 9-jarige leeftijd en mijn vader moedigde me aan om uitdagingen aan te gaan, en ik kon in veel toneelstukken optreden.
-Wat is volgens jou de aantrekkingskracht van zwaardvechten?
Het is tenslotte de beurt aan het zwaardgevecht, de intensiteit van het vuur en het vermogen om de sfeer van de scène zelfs zonder dialoog over te brengen. Een van de voordelen is dat het kan worden gecommuniceerd met mensen in het buitenland die de taal niet begrijpen. Ik noem het ‘de schoonheid van wreedheid’, en ik geloof dat er zelfs schoonheid schuilt in wreedheid. Oorspronkelijk is het een wrede daad waarbij mensen worden afgesneden of vermoord, maar afhankelijk van de uitdrukking kan het aantrekkelijker worden gemaakt, en er zijn delen die ervoor zorgen dat je wilt applaudisseren en het cool vindt. Ik heb het gevoel dat de houding en het gedrag van een zwaardgevecht een vorm van kunst is, dus ik wil het koesteren. De afstand en bewegingen verschillen afhankelijk van de tegenstander, dus het is lastig, maar het is ook leuk om de sfeer af te lezen en keer op keer te oefenen om een vorm te creëren.
- Zelfs als je dezelfde houdingen en bewegingen doet, zal de sfeer afhankelijk van de persoon anders zijn.
Zwaardvechten is een kunst, geen sport. Ik denk dat het heel belangrijk is om een smaak en sfeer te hebben die alleen die persoon kan creëren, dus hoewel het hebben van een mooie vorm het allerbelangrijkste is, denk ik dat het beter is om het beste uit je individualiteit te halen. Wat voor mij het belangrijkste is bij het optreden is "mooie vorm". Omdat ik mezelf niet kan zien, ben ik me altijd bewust van hoe mijn klanten mij zien, inclusief mijn bewegingen, mijn gezichtslijn en mijn gezichtsvermogen.
―Sukedachiya Vertel ons alstublieft hoe u Juhachiban bent begonnen.
De oorsprong van de naam ‘Sukedachi-ya Juhachiban’ is dat we sukedachi willen maken, waardoor degenen die naar onze zwaardgevechten kijken denken: ‘Laten we vanaf morgen ons best doen’ of ‘Ik voel me verfrist.’ 'Ik heb het een naam gegeven. Wat Juhachiban betreft: 'Zwaardvechten is tenslotte waar ik het beste in ben', dus heb ik deze gecombineerd. Het was precies in 2014 dat ik “Sukedachi-ya Juhachiban” lanceerde. We wilden een productie vol afwisseling creëren door ``zwaarddans'' en ``dans'' te integreren met behoud van de klassieke zwaardgevechten, waaronder Mie.
-Wat is de reden voor de zwaardgevechten in Osaka?
Het belangrijkste is dat het de plek is waar ik geboren en getogen ben, en dat ik kan trainen onder mijn vader, die mijn meester is. Er zijn ook veel evenementen en theaters, dus vanwege deze omstandigheden wil ik heel graag in Osaka blijven werken.
-Heb je er trouwens ooit aan gedacht om te stoppen met zwaardvechten?
Eigenlijk heb ik er nooit aan gedacht om te stoppen. Ik hou echt van dit zwaardgevecht. Soms is het frustrerend als je het niet goed kunt doen, en het is ook een baan die veel zenuwen vergt, omdat er kans is op blessures. Het applaus van het publiek is echter nog steeds bemoedigend, en als je dit plezier eenmaal ervaart, ben je zo blij dat je niet meer kunt stoppen.
-Vertel ons alstublieft over uw toekomstige doelen.
Ik zou graag willen dat meer mensen in het buitenland via SNS leren over de aantrekkingskracht van zwaardvechten. Ik hoop ook dat mensen naar Japan zullen komen nadat ze over zwaardvechten hebben geleerd. Momenteel geef ik les aan mensen uit 12 landen, en alle communicatie is in het Engels. Ik heb ook een droom dat de persoon aan wie ik momenteel les geef, in de toekomst naar Japan zal komen en dat we samen kunnen werken om samen een project te voltooien. Ongeacht je nationaliteit, ik zou graag willen dat je een Japanse samurai wordt en samen zwaardvechten creëert. Mijn uiteindelijke doel is om door te gaan met zwaardvechten, zelfs nadat ik grootmoeder ben geworden, en door mensen over de hele wereld bekend te staan als ‘de beste vrouwelijke zwaardvechter ter wereld.’
-Tot slot, geef alstublieft een boodschap aan onze lezers.
Osaka heeft veel bekende plaatsen, zoals het kasteel van Osaka en andere kastelen, Dotonbori en andere levendige plaatsen, maar ook heerlijk eten. Ik wil ook dat je het zwaardvechten ervaart. We hopen dat je de plaatsen die we deze keer hebben geïntroduceerd ook daadwerkelijk zult bezoeken en een geweldige tijd zult hebben!
