Ryukyu-koninkrijkbloeide door de handel

Het Ryukyu-koninkrijk was een koninklijk koninkrijk in de prefectuur Okinawa van 1429 tot 1879. Het ontwikkelde zich via handelsbetrekkingen met Oost-Azië, Zuidoost-Azië en Japan, waarbij China centraal stond, en bouwde zijn eigen unieke cultuur op. Zelfs nu het koninkrijk verdwenen is, is de cultuur van het Ryukyu-koninkrijk nog steeds diep geworteld in Okinawa. Laten we de geschiedenis van het Ryukyu-koninkrijk ontrafelen.

Tot de oprichting van het Ryukyu-koninkrijk

De Ryukyu-eilanden, die bestaan uit het hoofdeiland Okinawa, de Amami-eilanden en de Yaeyama-eilanden, worden al meer dan 30.000 jaar bewoond en hebben een unieke cultuur ontwikkeld. Op het hoofdeiland Okinawa verscheen rond de 12e eeuw een machtige clan genaamd 'Aji', en na herhaalde conflicten en verzoeningen verenigden ze zich rond de 14e eeuw in drie koninkrijken: Nanzan, Kitayama en Nakayama. Deze periode wordt de Sanzan-periode genoemd en er is een legende dat koning Shun, die het Zhongshan-koninkrijk stichtte, een afstammeling was van Minamoto no Tametomo.

De persoon die deze drie landen verenigde was Shohashi, de koning van de provincie Zhongshan. Shohashi stichtte de Ryukyu-dynastie in 1429, tijdens de Japanse Muromachi-periode.

Eerste Sho-dynastieperiode

De Sho-clan, wiens voorvader Sho Hashi was, regeerde 63 jaar lang gedurende zeven generaties over het Ryukyu-koninkrijk. Deze periode wordt de periode van de Eerste Sho-dynastie genoemd. De eerste koning, Sho Hashi, verenigde het hoofdeiland Okinawa, en de tweede koning, Sho Hashi, breidde het Shuri-kasteel uit, ontwikkelde de haven van Naha en concentreerde zich op de handel met China en Japan. Ze vielen ook de Amami-eilanden en de Yaeyama-eilanden binnen, waardoor het grondgebied van het Ryukyu-koninkrijk werd uitgebreid.

Tijdens het tijdperk van de Eerste Sho-dynastie vergaarde het land rijkdom door actieve handel met het Ryukyu-koninkrijk, China, Japan, Korea en Zuidoost-Aziatische landen. Veel van de producten waarmee we tegenwoordig bekend zijn, zoals specerijen, aromatische houtsoorten en thee, zijn via het Ryukyu-koninkrijk vanuit China en Zuidoost-Azië naar Japan gebracht.

Tijdens het tijdperk van de derde koning, koning Sho Chung, stuurde hij ook boodschappers naar Java. Na de dood van de vijfde koning, koning Shang Jinfu, brak er echter een burgeroorlog uit tussen zijn zoon Zhilu en de jongere broer van de koning, Buli, over de troon. Als gevolg van de burgeroorlog die bekend staat als de ‘Zhilu-Buli-opstand’, besteeg Kings jongere broer Buri de troon. Op dat moment werd de Daiubun van Shuri Castle afgebrand. Furi besteeg de troon als koning Sho Taikyu, de zesde koning van de Ryukyus, en nodigde Rinzai-monniken uit Kyoto uit om het boeddhisme diep te omarmen. Tijdens het tijdperk van zijn zoon, de zevende koning, koning Sho Toku, breidde het Ryukyu-koninkrijk zijn handelscentra uit naar China, maar ook naar Thailand en Malakka. Hij breidde zijn handel met Japan en Korea uit en bereikte het hoogtepunt van de welvaart, maar na zijn dood op 29-jarige leeftijd pleegde zijn vazal Kanemaru in 1469 een staatsgreep en werden de bloedverwanten van de First Sho-clan verdreven.

Tweede Sho-dynastieperiode

Kanemaru verdreef en vernietigde de bloedverwanten van de First Sho-clan, nam de titel van koning Shoen aan en nam de troon over als koning van de Ryukyus. De koninklijke lijn die van hem afstamde, wordt de Tweede Sho-dynastie genoemd. Koning Shoen ontving destijds een zegel van de koning van de Ming-dynastie, garandeerde zijn status en werd door zijn omgeving als koning erkend.

Tijdens het tijdperk van de derde koning, koning Sho Shin, werd een gecentraliseerd systeem ingesteld en werden priesters genaamd Shinjo georganiseerd onder leiding van de religieuze leider Kikoe Okimi, die op verschillende plaatsen ‘Noro’ werd genoemd. Zelfs het heiligdommeisje is onder controle . Op deze manier ontstond een systeem waarin zowel de politieke als de religieuze macht geconcentreerd was onder de Ryukyu-koning. Bovendien werd het vanaf deze periode gebruikelijk dat een lid van de koninklijke familie als opperprins fungeerde.

Echter, in 1609, tijdens het bewind van de 7e koning Shonei, begon de Shimazu-clan, de heer van het Satsuma-domein, met goedkeuring van Tokugawa Ieyasu, een invasie van de Ryukyus met ongeveer 3.000 soldaten.

Het leger van de Shimazu-clan begon zijn invasie vanuit Amami Oshima en landde op het hoofdeiland Okinawa, won de plaatselijke feodale heren voor zich en ging gevechten aan met de eilandbewoners. Er waren herhaalde kleinschalige veldslagen en discussies tussen het Ryukyu-koninkrijk en het leger van de Shimazu-clan, en in 1610 reisde koning Shonei naar Edo met Tadatsune Shimazu, de heer van het Satsuma-domein, en had hij audiëntie bij Tokugawa Ieyasu en de tweede shogun. , Hidetada Tokugawa. Te doen. Hoewel werd erkend dat koning Shonei de controle over Ryukyu had, werd hij daarom gedwongen te accepteren dat de Amami-eilanden onder de directe controle van het shogunaat moesten worden geplaatst.

Bovendien werd Shōnei het jaar daarop, in 1611, gevraagd een petitie te ondertekenen waarin stond dat "Ryukyu sinds de oudheid een ondergeschikte staat van de Shimazu-clan is geweest", en hij stemde ermee in.

Daarna verloor het Ryukyu-koninkrijk de controle over de handel met de Qing-dynastie aan het Satsuma-domein, en werd het Magistraatkantoor van het Satsuma-domein opgericht binnen het Ryukyu-koninkrijk. Bovendien was het land verplicht voor elke vervanging van de shogun een gezant te sturen en kwam het indirect onder Japanse controle.
Aan de andere kant werd het Ryukyu-koninkrijk nog steeds omheind door de Ming- en Qing-dynastieën, en werd het door China nog steeds erkend als de koning van de Ryukyu's.

In 1867 vond de Meiji-restauratie plaats en de laatste shogun, Yoshinobu Tokugawa, gaf het land terug aan het land en vestigde de Meiji-regering. Het Satsuma-domein bleef echter zoals gewoonlijk over Ryukyu regeren, en de regering van Ryukyu verzette zich hiertegen en stelde de regering van Meiji voor om te profiteren van de afschaffing van domeinen en de oprichting van prefecturen om autonomie te vestigen en de sakufu-relatie met de regio voort te zetten. Qing-koninkrijk.

Dit beroep werd niet aanvaard en de laatste koning, koning Sho Tai, kreeg een speciale behandeling als koning van het Ryukyu-domein, maar werd gerangschikt als lid van de adelstand en geëvacueerd uit Shuri Castle, en het Ryukyu-koninkrijk werd de prefectuur Okinawa. geregeerd door de regering van Meiji.

samenvatting

De afstammingslijn van de Tweede Sho-clan gaat tot op de dag van vandaag voort, met afstammelingen van de laatste koning, koning Sho Tai, die vóór de oorlog als leden van het Huis van Peers dienden en betrokken waren bij de nationale politiek. In 2019 richtte de heer Nao, het 23e hoofd van de familie, de Ryukyu History and Culture Inheritance Promotion Association op, een algemeen opgerichte vereniging, die zich inzet voor de bescherming van de cultuur en rituelen van het Ryukyu-koninkrijk.