Meio politieke verandering (2/2)De staatsgreep waarmee de Sengoku-periode begon

Vervolgens vestigde Masamoto Hosokawa zich aan het keizerlijke hof en liet Yoshizumi Ashikaga erkennen als een shogun. Keizer Gotsuchimikado was boos dat de shogun zonder toestemming was vervangen, maar uiteindelijk keurde hij de verandering goed. Er is ook een vaag verhaal dat een van de beslissende factoren de politieke donaties van Masamoto waren.

Ondertussen is Yoshiki Ashikaga geschokt als hij het nieuws ontvangt over het leger van Masamoto Hosokawa. De feodale heren en de directe aanhangers van het Muromachi-shogunaat raakten in grote verwarring en vroegen zich af: ‘Wat als er twee shoguns waren…?’ Ondertussen, toen er een brief werd ontvangen van Ise Sadamune waarin hij hen vertelde de nieuwe shogun te gehoorzamen, keerden de directe volgelingen van de daimyo en de shogun in Kawachi terug naar Kyoto om zich bij Ashikaga Yoshizumi te voegen. Eén reden hiervoor was dat de opeenvolgende veroveringen van Rokkaku en Kawachi een zware last op de feodale heren legden. Het spreekt echter voor zich dat Tomiko Hino en Sadamune Ise een grote rol speelden. Uiteindelijk bleef alleen Masanaga Hatakeyama bij Yoshiki over. Er waren echter ongeveer 8.000 soldaten aanwezig en Yoshiki ging door met de voorbereidingen, met de bedoeling om met volle teugen terug te vechten.

Meio-staatsgreep ② Ashikaga Yoshiki wordt verslagen bij de Shokakuji-tempel

Op 7 april stuurde Masamoto Hosokawa Motohide Uehara, Motoie Yasutomi en anderen naar Kawachi als een onderwerpende kracht tegen Yoshiki Ashikaga. Motoie Hatakeyama en feodale heren die met Masamoto verbonden waren, sloten zich bij dit leger aan en de onderwerpingsmacht groeide tot ongeveer 40.000 soldaten. Als reactie daarop barricadeerden Yoshiki en Masanaga Hatakeyama zichzelf in de Shokaku-ji-tempel, versterkten hun verdediging door meer dan 100 torens te bouwen en wachtten op het onderwerpingsleger.

Eigenlijk hadden Yoshiki Ashikaga en zijn vrienden goede kansen. Dit waren versterkingen uit Kii (prefectuur Wakayama, zuidelijke prefectuur Mie), die werd geregeerd door Masanaga. Ongeveer 10.000 versterkingen zijn op weg naar de Shogakuji-tempel, en als er versterkingen arriveren, kunnen we een comeback verwachten. De versterkingen werden echter tegengehouden door Masanori Akamatsu in Sakai, verslagen in de strijd en niet in staat de Shogakuji-tempel te bereiken.

Ondertussen neemt de voedselvoorziening van het kasteel af en neemt het moreel van de soldaten geleidelijk af. Toen, op 24 april, toen de voedselvoorraad bijna uitgeput was, lanceerde het onderwerpingsleger een grootschalige aanval. Het kasteel viel de volgende ochtend en Masanaga Hatakeyama pleegde zelfmoord samen met zijn senior vazallen. Yoshiki Ashikaga gaf zich over aan het onderwerpingsleger, werd naar Kyoto gestuurd en begon in gevangenschap te leven in de Ryoanji-tempel. Zo kwam er een einde aan de politieke verandering van Meio.

Muromachi-shogunaat na de Meio-staatsgreep

Na de Meio-staatsgreep nam Masamoto Hosokawa de controle over het shogunaat over, en de shogun werd een marionet. Achter Yoshizumi Ashikaga, die werd aangesteld als de 11e Shogun, stonden echter Tomiko Hino en Sadamune Ise, en Masamoto's tirannie werd vaak gestopt. Naarmate Yoshizumi opgroeit, ontstaan er ook politieke conflicten tussen Masamoto en Yoshizumi, maar het gezag van het Muromachi-shogunaat erodeert als gevolg van het geschil over de positie van het shogunaat, dat verband houdt met het geschil over de opvolging van de familie Hosokawa, en het shogunaat geleidelijk. het zal instorten.

De oorzaak van het geschil over de opvolging van de familie Hosokawa was Masamoto Hosokawa. Masamoto, die zijn hele leven vrijgezel was vanwege zijn obsessie met Shugendo, had geen biologische kinderen en had drie geadopteerde kinderen. Aanvankelijk adopteerde hij Sumiyuki Hosokawa uit de Kujo-familie, een Sekkan-familie, als zijn wettige zoon, maar onterfde hem later en maakte Sumimoto Hosokawa, die was geadopteerd uit de Awa Shugo-familie van de Hosokawa-clan, tot zijn wettige zoon. Als gevolg hiervan begonnen de Sumiyuki-factie en de Sumimoto-factie te vechten binnen de Hosokawa-familie.

Vervolgens werd Masamoto Hosokawa op 23 juni 1507 vermoord door Motonaga Kozai van de Sumiyuki-factie (Eisho's Derangement). Daarna werd Masamoto's opvolging, als resultaat van vele wendingen, opgevolgd door Sumimoto Hosokawa, die samenwerkte met een andere geadopteerde zoon, Takakuni Hosokawa, die uit de familie Hosokawa kwam. Sumimoto en Takakuni zijn het echter oneens. Het interne conflict binnen de familie Hosokawa zou ruim twintig jaar duren.

De strijd om opvolging in de shogunaatfamilie begon opnieuw toen Yoshiki Ashikaga uit zijn gevangenis ontsnapte en vluchtte naar Nagasaki Jimbo, de shugo van Etchu (prefectuur Toyama) en een senior vazal van Masanaga Hatakeyama. Yoshiki breidde zijn macht uit als ‘Etchu Kubo.’ Samen met Naojun Hatakeyama, de zoon van Masanaga Hatakeyama die met succes uit de Shokaku-ji-tempel was ontsnapt, riep hij op tot de onderwerping van Masamoto Hosokawa en lanceerde hij regelmatig militaire operaties met als doel Kyoto te bereiken. In 1498 veranderde hij zijn naam in Yoshitaka, vertrouwde op de Asakura-clan en rukte op naar Omi, waar hij zijn krachten bundelde met de Enryaku-ji-tempel op de berg Hiei en de berg Koya. Nadat Masamoto Hosokawa was vermoord, benaderde Takakuni Hosokawa Yoshitaka. Yoshitaka, die de steun kreeg van Takakuni, keerde in juli 1507 na talrijke conflicten terug naar de rang van shogun.

Yoshizumi Ashikaga, die door Yoshitaka Ashikaga uit Kyoto werd verjaagd, en Sumimoto Hosokawa, die met Yoshizumi had samengewerkt, bleven in ballingschap leven. Yoshizumi stierf voordat hij de shogun werd, maar zijn zoon Yoshiharu Ashikaga volgde hem op als de 12e shogun. Op deze manier werd het Muromachi-shogunaat verdeeld in twee facties, de Yoshitane-school en de Yoshizumi-school, en elke factie bracht een shogun voort. Het conflict tussen deze twee facties leidde tot de verspreiding van oorlog door het hele land, en uiteindelijk begon de periode van de Strijdende Staten toen de trend van onderwerping, waarbij ondergeschikten hun meesters aanvielen, zich verspreidde.