Kyoho-hervorming (1/2)De belangrijkste hervormingen van Tokugawa Yoshimune

Tijdens de Edo-periode werden een aantal politieke hervormingen doorgevoerd, maar de shogun zelf nam het bevel over de hervormingen die bekend staan als de ‘Kyoho-hervormingen’ van Tokugawa Yoshimune, de 8e shogun, beroemd om ‘Abarenbo Shogun’. Yoshimune slaagde erin de financiën van het shogunaat weer op gang te brengen door verschillende hervormingen door te voeren, zoals het proactief aanstellen van mensen ongeacht hun sociale status, het maken van de jaarlijkse belasting tot een vast bedrag en het ontwikkelen van nieuwe rijstvelden. Deze keer zal ik de Kyoho-hervormingen op een gemakkelijk te begrijpen manier uitleggen.

Waarom vonden de Kyoho-hervormingen plaats? ：Schuld van ``Hotoku no Chi''

Tijdens het tijdperk van de 6e shogun, Ienobu Tokugawa, en de 7e shogun, Ietsugu Tokugawa, bevond de confucianistische geleerde Shiraishi Arai zich midden in de hervorming die ‘De Regel van Rechtschapenheid’ werd genoemd. Om het begrotingstekort van het shogunaat te verbeteren, voerde Shiraishi maatregelen uit zoals het herinneren van munten en het terugdringen van de handel. Met name wat het terughalen van munten betreft, werd de hoeveelheid goud en zilver in gouden en zilveren munten, die voorheen was verminderd, teruggebracht naar het niveau van het begin van de Edo-periode.

Er vond echter deflatie plaats als gevolg van mijnbouw, omdat de goud- en zilverproductie daalde. Bovendien bleven de financiële problemen van het shogunaat voortduren als gevolg van een verlaging van de jaarlijkse belasting als gevolg van slechte rijstoogsten en een stijging van de uitgaven. Bovendien stierf Tokugawa Ietsugu in 1716 jong op achtjarige leeftijd.

Tokugawa Yoshimune werd gekozen als opvolger van de familie.

Uiteraard had Ietsugu Tokugawa, die pas acht jaar oud was, geen directe erfgenaam, en de volgende shogun zou worden gekozen uit de ‘drie families’ die het bloed van Ieyasu Tokugawa erfden van Owari, Mito en Kishu. Onder hen waren de kandidaten Tsugutomo Tokugawa van de familie Owari Tokugawa, Tokugawa Tsunajo van de familie Mito Tokugawa en Tokugawa Yoshimune van de familie Kishu Tokugawa. In feite was er ook Matsudaira Kiyotake, de jongere broer van Tokugawa Ienobu en de heer van het Tatebayashi-domein, maar hij weigerde het shogunaat omdat hij (in die tijd) oud was en 54 jaar oud. Als resultaat van een kandidatenwedstrijd werd Yoshimune Tokugawa aangesteld als de 8e shogun, met de steun van Tokugawa Ienobu's vrouw Teneiin en anderen.

Tokugawa Yoshimune was de vierde zoon van de tweede heer van het domein, Mitsusada Tokugawa, en was oorspronkelijk niet van plan heer van het domein te worden. Toen zijn oudere broers, die de heerschappij hadden geërfd, echter de een na de ander stierven, werd hij de 5e heer.

Tijdens zijn tijd als heer van het Kishu-domein werkte hij onvermoeibaar aan de hervorming van de financiën van het domein en eiste hij grondige soberheid van de samoerai tegenover het gewone volk. Er wordt gezegd dat hij slechts twee maaltijden per dag at, één soep en drie bijgerechten, en katoenen kleding droeg om geld te besparen. Bovendien werd voor het Wakayama-kasteel een ‘geschillenkast’ geïnstalleerd, waarvan kan worden gezegd dat deze het prototype is van een geleidekast. Ook hebben we gewerkt aan nieuwe veldontwikkeling. Deze ervaring zou goed van pas komen nadat hij generaal was geworden.

Kyoho-hervorming ① Promotie van menselijke hulpbronnen en “voethoogtesysteem”

Nadat Tokugawa Yoshimune de positie van shogun op zich had genomen, voerde hij verschillende hervormingen door. Het eerste dat we hebben aangepakt was de personeelsinkrimping tijdens het Tokugawa Ietsugu-tijdperk en de benoeming van getalenteerde mensen. Yoshimune ontsloeg Nobufusa Mabe, een bijbediende die in het centrum van de politiek had gestaan, en Shiraishi Arai, een samoerai.

Hij benoemde veel vertrouwde leden van de Kishu-clan tot vazallen van het shogunaat. Uiteindelijk werden 205 feodale volgelingen vazallen van de shogun. Het lijkt er echter op dat er niet veel terugslag was, aangezien ze erop hadden gelet hem niet te veel promoties te geven uit respect voor het vorige shogunaat.

De belangrijkste mensen uit het Kishu-domein waren Ujimichi Arima en Hisamichi Kano, die werden aangesteld in de nieuw opgerichte positie van 'Goyōtsujiyaku' om op te treden als contactpersoon tussen de roju en de magistraten. Bovendien werd Izawa Yasobei, die tijdens de feodale periode van Kishu verantwoordelijk was voor de ontwikkeling van nieuwe rijstvelden, benoemd tot lid van het rekenkantoor.

Bovendien benoemde Yoshimune getalenteerde mensen tot zijn assistenten, ongeacht hun sociale status. Eén van hen is de beroemde magistraat Tadaaki Ooka, die bekend staat om het historische drama ``Ooka Echizen''. Daarnaast heeft hij een breed scala aan mensen in dienst, waaronder de confucianistische geleerden Murohatosu, Ogyu Sorai, Aoki Konyo en landbouwpoliticus Tanaka Okusumi.

Het systeem voor het aanstellen van zulke getalenteerde mensen was het ‘Tashidaka no Sei’-systeem, dat in 1723 werd geïntroduceerd. Destijds was er een standaardbedrag aan Karoku (een erfelijke toelage die aan elke familie werd overhandigd) voor posities in het Edo-shogunaat. Dit was om de noodzakelijke uitgaven te dekken; in het geval van een stadsmagistraat was de standaardwaarde bijvoorbeeld 3.000 koku of meer, aangezien er uitgaven waren zoals salarissen voor bedienden, het voorbereiden van geschikte woningen en kleding, en uitgaven voor entertainment. Hoewel de standaardwaarden bedoeld waren om ervoor te zorgen dat degenen die posities bekleedden geen financiële problemen zouden ondervinden, waren ze ook bedoeld om gevestigde belangen te beschermen.

Onder het Ashidaka-systeem van Yoshimune zou het shogunaat echter voor degenen wier Karoku onder de standaardwaarde daalde, steun bieden voor het tekort gedurende de periode dat zij in functie waren. Het voordeel van dit systeem was dat mensen met een lage gezinsuitkering toch promotie konden maken, wat leidde tot een grotere motivatie, vooral onder mensen met een lage status. Tadaaki Ōoka was ook een hatamoto met 1.700 koku, maar hij profiteerde van dit systeem en werd Minamimachi-magistraat in Edo.

Aan de andere kant had het shogunaat ook het voordeel dat het getalenteerde menselijke hulpbronnen kon veiligstellen zonder hun stipendium te verhogen. Als Karoku eenmaal is verhoogd, wordt hij geërfd, zodat deze niet meer kan worden gewijzigd, zelfs niet nadat iemand zich uit zijn ambt heeft teruggetrokken, wat leidt tot een stijging van de uitgaven van het shogunaat. Het voethoogtesysteem was slechts een ‘tijdelijke compensatie’, geen verhoging. In werkelijkheid lijkt het er echter op dat de gezinstoelage bij pensionering werd verhoogd.

Kyoho-hervorming ② Zuinigheidsverordening

Tokugawa Yoshimune, die naar soberheid had gestreefd sinds hij heer van het Kishu-domein was, nadat hij shogun was geworden, om de regering weer op te bouwen, zei: ‘Ik zal geen zaken nalaten die sinds de tijd van de regering als formaliteiten zijn vastgelegd. Gongen-sama (= Tokugawa Ieyasu), zelfs als ze niet nodig zijn. We zullen al het andere zoveel mogelijk vereenvoudigen om overbodige kosten te elimineren."

Om de uitgaven van het shogunaat terug te dringen, legde het de bouw en reparatie van tempels strikt aan banden, en in 1721 verdeelde het het rekenkantoor in ‘katakata’, dat belast was met het financiële beheer, en ‘kojikata’, dat rechtszaken behandelde. , benoemde Roju Tadayuki Mizuno tot Katsukake. De regering probeerde de hervormingen te versnellen door zich te concentreren op bezuinigingen.

Yoshimune gebruikte ook een scalpel in Ooku. Hij gaf Ooku de opdracht vijftig mooie vrouwen te selecteren. De vrouwen waren opgewonden en zeiden: 'We gaan een concubine kiezen!' De geselecteerde vrouwen werden echter gedwongen te stoppen en zeiden: 'Als ze mooi zijn, is er vast wel iemand om met ze te trouwen.' '

Kyoho-hervorming ③ “Beschamend” Jobei-systeem

Terwijl Tokugawa Yoshimune soberheid beoefende om de uitgaven terug te dringen, concentreerde hij zich ook op het verhogen van de inkomsten. In 1722 implementeerde Yoshimune het ‘jomai-systeem.’ Het idee was om Daimyo rijst te laten doneren tegen een tarief van 100 koku voor elke 10.000 koku koku, en de verblijfsduur van sankin koku in Edo te verkorten van een jaar naar een half jaar. De kosten van een verblijf in Edo waren voor elk domein een enorme last, dus het was een win-winsituatie voor beide.

De gedoneerde rijst bedroeg jaarlijks 187.000 koku, wat goed was voor ongeveer 50% van de totale stipendiumrijst (salaris) die aan hatamoto's en gokenins werd gegeven. Hierdoor kon het shogunaat een bepaalde hoeveelheid rijst verkrijgen, maar het gezag van het shogunaat werd ondermijnd door voor zijn financiën op het domein te vertrouwen.

Yoshimune schijnt te hebben gedacht dat het ‘beschamende’ Jomai-systeem, dat het shogunaat dwong op elk domein te vertrouwen, tijdelijk was en in 1730 werd afgeschaft nadat de inkomsten van het shogunaat zich enigszins hadden hersteld.

Kyoho-hervorming ④ Nieuwe ontwikkeling van rijstvelden en landbouwpromotie

Een andere maatregel om de omzet te verhogen is de ontwikkeling van nieuwe rijstvelden. Destijds was Nitta Kaihatsu tot op zekere hoogte volledig ontwikkeld. Daarom plaatste Yoshimune in 1722 een bord in Nihonbashi, Edo, waarin hij kooplieden in Edo opriep om via een meldingssysteem nieuwe rijstvelden te ontwikkelen.