Sonezaki Shinsu (1/2)De vertegenwoordiger van Chikamatsu Monzaemon ‘tragedies’

Tijdens de Genroku-periode (1688-1703), onder de vijfde shogun, Tokugawa Tsunayoshi, ontwikkelden zich verschillende culturen zoals theater, literatuur, kunst, ambachten en wetenschap. ``Sonezaki Shinju'' is een meesterwerk van Chikamatsu Monzaemon dat de Genroku-periode vertegenwoordigt. Ningyo Joruri, gebaseerd op een daadwerkelijk zelfmoordincident, fascineerde de mensen uit de Edo-periode en had een sociale impact, zoals een toename van het aantal zelfmoorden. Deze keer zal ik de ``Sonezaki Shinju'' op een gemakkelijk te begrijpen manier uitleggen.

Auteur van Sonezaki Shinju, Monzaemon Chikamatsu en Joruri

``Sonezaki Shinju'' is een meesterwerk van Chikamatsu Monzaemon, bekend als de maker van joruri en kabuki. Chikamatsu Monzaemon werd in 1653 geboren als zoon van een samoerai in de provincie Echizen (nu prefectuur Fukui). Zijn echte naam was Nobumori Sugimori, en hij werkte voor een edelman aan het hof, maar raakte uiteindelijk gefascineerd door poppentheater en begon te werken als schrijver als stadsgenoot.

Joruri is overigens een muziekstuk waarin in gedeelten een verhaal wordt verteld onder begeleiding van een shamisen. Oorspronkelijk was het een ‘verhalenvertelling’ waarbij verhalen zoals het Verhaal van de Heike werden verteld onder begeleiding van de biwa, maar het werd opgericht als een soort verhalenvertelling na ‘Joruri Gozen Monogatari’, dat populair was in het midden van de Muromachi-periode. De verteller van het verhaal in Joruri heet ``Tayu''.

Ningyo Joruri is een combinatie van Joruri en poppen bestuurd door een poppenspeler, en werd opgericht vanaf het einde van de 16e eeuw tot het begin van de 17e eeuw. Het ontwikkelde zich als een traditionele podiumkunst in Osaka en kreeg de naam ‘Bunraku’, en is ook geregistreerd als immaterieel cultureel erfgoed van UNESCO als ‘Ningyo Joruri Bunraku.’

In de tijd van Chikamatsu Monzaemon stonden Kyoto en Osaka bekend als de centra van ningyo joruri. Na een training onder joruri tayuu Uji Kagajo, werd Chikamatsu onafhankelijk, werkte samen met de opkomende tayu tayu Takemoto Gidayu en begon ningyo joruri uit te voeren bij Takemoto-za. De Bunraku van vandaag wordt verteld in de vorm van Gidayu-bushi, en de grondlegger van Gidayu-bushi is Takemoto Gidayu. Joruri vóór de verschijning van Gidayu wordt 'oude Joruri' genoemd. Met andere woorden: Chikamatsu bevond zich destijds op het snijvlak van de cultuur.

Daarna schreef Chikamatsu ongeveer 30 Kabuki-scripts voor de populaire Kyoto-acteur Tojuro Sakata, en nam een korte pauze uit de wereld van ningyo joruri, maar hij keerde terug naar de wereld van ningyo joruri op verzoek van Gidayu Takemoto, die met schulden kampte. . Terug keren naar Toen, op 7 mei 1703, werd Sonezaki Shinju uitgevoerd in Takemotoza en werd een grote hit.

Chikamatsu, die de exclusieve auteur werd van ``Zatsuke'' voor Takemoto-za, verhuisde van Kyoto naar Osaka en schreef de een na de ander, waaronder ``Kokusen Yakassen'' en ``Shinjuten no Amijima.'' en creëerde hits. In zijn latere jaren wijdde hij zich aan het opleiden van zijn opvolgers, en in januari 1724 publiceerde hij zijn laatste werk, 'Kanhashu Tsunagiuma.' Hij overleed op 22 november van hetzelfde jaar op 72-jarige leeftijd.

Synopsis van Sonezaki Shinju ① Tokubei werd misleid

Laten we nu eens kijken naar de synopsis van Sonezaki Shinju. Aan Sonezaki Shinju zijn diverse arrangementen toegevoegd, maar vandaag introduceren we een moderne vertaling van de tekst van Chikamatsu Monzaemon.

De hoofdpersonen zijn Ohatsu, een courtisane bij Tenmaya, en Tokubei, een arbeider bij Hiranoya, een sojasauswinkel. Dit is een verhaal over deze twee mensen die de wereld rondreizen en zelfmoord plegen. Het verhaal speelt zich af in Osaka. Op 6 april ontmoette Ohatsu, die de ``Osaka Sanjusanjo Kannon Tour'' had voltooid, Tokubei opnieuw in Ikutama (wijk Tennoji, Osaka City, prefectuur Osaka). De twee waren verliefd, maar Ohatsu bekritiseert Tokubei, die hem de laatste tijd niet meer is komen opzoeken.

Als reactie daarop begint Tokubei over zijn eigen ervaringen te praten. Tokubei kreeg zelfs erkenning voor zijn werk in het huis van zijn oom, en er werd gesproken over zijn huwelijk met de dochter van zijn oom. Tokubei weigert, maar zijn oom gaat door met het verhaal en betaalt uiteindelijk een bruidsschat aan Tokubei's stiefmoeder.

Tokubei weigerde echter categorisch te trouwen. Tokubei's oom is woedend op Tokubei, die erop staat niet met hem te trouwen omdat hij een prostituee is. Vervolgens schopten ze Tokubei de winkel uit en eisten dat de bruidsschat op 7 april zou worden teruggegeven. Tokubei krijgt zijn verlovingsgeld terug, maar op weg om het terug te brengen naar de winkel ontmoet hij zijn vriend Kuheiji. Kuheiji was een goede vriend van Tokubei, en hij riep naar Tokubei en zei: 'Leen me alsjeblieft het geld, dan betaal ik het terug op de ochtend van de 3e.' Tokubei, die een goed mens was, leende het geld, maar er zijn drie dagen verstreken en hij heeft het nog steeds niet teruggekregen.

Kuheiji komt voorbij terwijl Tokubei uitleg geeft aan Ohatsu. Tokubei vraagt Kuheiji om zijn schuld terug te betalen, maar Kuheiji zegt ronduit: 'Ik ben hem geen cent schuldig', ook al heeft hij een certificaat. Wanneer Tokubei het certificaat wordt getoond, zegt hij: "Ik ben het zegel op het certificaat kwijtgeraakt", en "Je hebt mijn zegel genomen en het certificaat vervalst!", en noemt Tokubei een fraudeur. Verraden, Tokubei valt Kuheiji aan, maar wordt neergeslagen door Kuheiji's vrienden. Ohatsu probeerde te helpen, maar een klant die vreesde voor haar veiligheid stuurde haar als eerste naar huis.

Synopsis van Sonezaki Suicide②Twee mensen besluiten te sterven

Tokubei, gekwetst en in de diepte van wanhoop vervallend, besluit dat hij geen andere keus heeft dan te sterven en zichzelf te bewijzen, dus gaat hij naar Tenmaya waar Ohatsu is. Ohatsu verborg Tokubei in het geheim onder de veranda van de winkel. Toen kwam een dronken Kuheiji en beledigde hem, loog en zei: ‘Tokubei is een bedrieger’ en ‘Hij is voorbestemd om op de executieplaats te worden onthoofd.’ Tokubei is woedend, maar Ohatsu probeert hem wanhopig tegen te houden.

Vervolgens zegt hij in het bijzijn van Kuheiji tegen zichzelf: ‘Als dit gebeurt, zal Toku-sama moeten sterven, maar ik wil weten of hij bereid is te sterven’, en vraagt aan Tokubei, die onder de motorkap zit: als hij bereid is zelfmoord te plegen. Toen hij dit hoorde, pakte Tokubei Ohatsu's voet en hield die als een mes tegen zijn keel, waarmee hij hem meedeelde dat hij zelfmoord ging plegen.

Als hij dit hoort, vervolgt Ohatsu, "zal Toku-sama moeten sterven om zijn eer terug te krijgen." Kuheiji was verrast en zei luchtig: 'Waar heb je het over? Tokubei zal onmogelijk sterven, en als hij dat wel doet, zal ik voor je zorgen. Het lijkt erop dat je verliefd op me bent.' Ohatsu zei echter: 'Dank je, als je bevriend met me raakt, zal ik je vermoorden, maar dat weet je. Als je Toku-sama verlaat, zul je zelfs geen moment meer kunnen leven. Jij dief van Kuheiji, je zei iets stoms.'' Wie gelooft dat? Wat er ook gebeurt, ik zal samen met Toku-sama sterven.''

Het was middernacht toen Kuheiji, die zich griezelig voelde over Ohatsu, zijn lijn liet vallen en vertrok, en de herbergiers van de Tenmaya sliepen. Ohatsu verandert in een doodskostuum van puur witte en zwarte kosode en glipt hand in hand met Tokubei naar buiten. Daarna gingen we naar het Tenjin-bos in Sonezaki.

Synopsis van Sonezaki Shinju ③ Een reis vol beroemde geschriften en zelfmoord

Er zijn veel beroemde werken in Joruri, waaronder Michiyuki van Sonezaki Shinju. Het is een literaire weergave van de reis van het startpunt naar de bestemming, en de reis van Tenmaya naar het Tenjin-woud is zo mooi dat deze niet in woorden kan worden beschreven, en werd zeer geprezen door een beroemde confucianistische geleerde uit die tijd. Vooral de openingszin is beroemd, maar ik zal hier verschillende passages citeren.

"Deze wereld blijft hangen, net als de nacht. Als ik aan mijn stervende lichaam denk, verdwijnt de vorst op de weg in Adashigahara stap voor stap. Zie de dromen der dromen. Wanneer ze zich vermenigvuldigen, worden de zeven uren van de dageraad zes. En het enige dat overblijft zal de bel van dit leven doen ontwaken, en het zal verdrietig en vreugdevol worden.''

Het algehele ritme is vastgelegd in vijfenzeventig tonen, waarbij ten volle gebruik wordt gemaakt van technieken als rijmpjes als ‘deze wereld’ en ‘nacht’ en verwante woorden als ‘vorst’ en ‘nacht’ kiete (verdwijnen),'' de stervende We kunnen het verdriet en de hartverscheurende mooie taferelen van ons leven zien.

Letterlijk vertaald: ``Het einde van deze wereld en het laatste van de nacht. Als ik de levens van twee stervende mensen zou vergelijken, zou het zijn alsof de vorst op de weg bij Adashigahara (kerkhof) stap voor stap verdwijnt. einde van een droom Het is zo zielig dat ik het gevoel heb dat ik droom. Als ik tel, zullen zes van de klokken van de zeven zonsopgangen luiden, en de enige die overblijft is het geluid van de bel van dit leven, die zal leiden tot echte vrede. Het klinkt alsof je het kunt krijgen... In dit geval betekent Nirvana, of Nirvana, feitelijk de dood.

Daarna beloven de twee hun eeuwige liefde aan de Renri-boom (symbool van matchmaking en huwelijksharmonie) in het bos van Tenjin, dat dicht bij God ligt en herboren zal worden en bij hen zal zijn in het volgende leven, en hun lichamen binden aan de boom met obi. Tokubei probeert zijn geliefde Ohatsu te vermoorden met zijn wakizashi, maar hij aarzelt. Uiteindelijk werd Wakizashi echter de keel van Ohatsu. Tokubei pleegde ook zelfmoord door een scheermes in zijn keel te steken en zei: 'Ik kom ook niet te laat. Laten we samen onze laatste adem uitblazen.'

Aan het einde van de joruri zegt hij dat het verhaal van de twee mensen aan de wereld is doorgegeven, en dat er geen twijfel over bestaat dat ze in de volgende wereld samen Boeddhaschap zullen hebben bereikt, aangezien ze zijn verspreid en ter nagedachtenis zijn aangeboden. diensten aan veel mensen, ongeacht hun sociale status, en dat ze voorbeelden van liefde zijn geworden”, besluit hij.

Is de “Seremono” Sonezaki Shinju een waargebeurd verhaal?

Met Sonezaki Shinju vestigde Chikamatsu Monzaemon het genre genaamd ``semono''. Semono is een werk dat het leven en de gebruiken van mensen in een stad tijdens de Edo-periode als achtergrond neemt, en zich richt op liefdesaffaires en bekende incidenten. Toen Chikamatsu een Kabuki-schrijver was, schreef hij werken genaamd 'Seka-kyogen', die waren gebaseerd op incidenten die bekend waren bij gewone mensen, en hij gebruikte deze techniek om Seka-mono af te beelden.