Grote brand van Meireki (2/2)De grootste brand uit de Edo-periode

Masayuki Hoshina liet de feodale heren eerst papsoepkeukens organiseren op zes locaties in Edo. Er wordt gezegd dat er elke dag tot 1.000 balen rijst werden gebruikt op zes locaties, waaronder Zojoji-mae in Shiba. De gaarkeuken begon op 21 januari, de dag nadat de brand was geblust. Aanvankelijk zou de campagne ongeveer een week duren, maar vanwege de penibele situatie van de slachtoffers van de ramp werd de deadline regelmatig verlengd en werd de campagne uiteindelijk verlengd tot 12 februari. Er wordt gezegd dat er in deze periode in totaal 6000 koku rijst werd gebruikt.

Bovendien verdeelde het shogunaat subsidies aan feodale heren, stadsmensen en anderen, afhankelijk van hun sociale status. Het totale bedrag dat aan de stadsmensen werd verstrekt, bedroeg 160.000 ryo. Naast het tijdelijk opschorten van het sankin-kotai-systeem van Daimyo en het veiligstellen van de voedselvoorziening, werken we ook aan maatregelen om stijgende rijstprijzen en het hout dat nodig is voor de wederopbouw te voorkomen.

We hielden ook een herdenkingsdienst voor de doden, en op dat moment begroeven we de lichamen van mensen van wie de identiteit en familieleden onbekend waren in Honjo Ushijima Shinden, en bouwden we een heiligdom voor de herdenkingsdienst. Dit is de oorsprong van de huidige Eko-in-tempel (Ryogoku, Sumida-ku, Tokio).

Impact van de Grote Brand van Meireki ① Installatie van volledige “vaste brandblussers”

Als gevolg van de Grote Brand van Meireki herzag het Edo-shogunaat zijn brandbestrijdingssysteem en installeerde 'Jobikeshi' (vaste brandblussers). Een gewone brandweerman was een professionele brandweerman bestaande uit hatamoto uit vier families, en kreeg een landhuis voor brandbestrijding. In het landhuis werd een brandwachttoren gebouwd en twee agenten hielden voortdurend de omgeving in de gaten. Bij brand worden ruim honderd man ingezet om de brand te blussen. Ook waren zij verantwoordelijk voor het handhaven van de openbare orde en mochten zij vuurwapens bezitten.

Het aantal reguliere brandblussers, dat begon met vier gezinnen, bleef toenemen en op het hoogtepunt in 1695 waren er 15 groepen. Daarna werd de groep teruggebracht tot 10 groepen en bleef opereren tot het einde van de Edo-periode, hoewel het geleidelijk slechts een schil werd.

In 1718 begon de stadsbrandbestrijdingsorganisatie, opgericht door Tadaaki Ooka, de Minami-machi-magistraat, bekendheid te verwerven in plaats van de reguliere brandbestrijding. Naast de 48 Iroha-groepen die bekend waren uit historische drama's, waren er 16 groepen, Honjo en Fukagawa, en in totaal 64 groepen beschermden de stad Edo tegen branden.

De centrale figuren bij de brandbestrijding in de stad waren ambachtslieden genaamd 'Tobi' die betrokken waren bij bouwwerkzaamheden op hoge plaatsen. De aanblik van een matoi-houder die op het dak bij de brandplaats klom en met de matoi zwaaide, die zowel als oriëntatiepunt voor de brandbestrijdingsinspanningen diende en zijn vrienden inspireerde, was een droom die uitkwam voor de Edo-mensen.

Impact van de Grote Brand van Meireki ② Verdwenen kasteeltoren

Het Edo-shogunaat voerde verschillende inspanningen uit voor de wederopbouw van Edo. Om de huidige situatie van Edo te begrijpen, hebben we allereerst een grafische kaart "Nieuwe versie van Edo grote afbeeldingskaart" gemaakt, gebaseerd op veldonderzoek met behulp van Nederlandse landmeettechnologie.

Bovendien begon de wederopbouw van Edo Castle, dat door brand was beschadigd. Bouwwerkzaamheden zoals het repareren van de stenen muren en de wederopbouw van het Honmaru-paleis werden in 1659 voltooid en het kasteel keerde niet terug naar zijn vroegere uiterlijk. De kasteeltoren werd niet herbouwd.

Het was oorspronkelijk de bedoeling dat de kasteeltoren herbouwd zou worden, maar Masayuki Hoshina stopte daar op dit punt mee. Vijftig jaar zijn verstreken sinds de kasteeltoren in Edo Castle in 1607 werd gebouwd, het bestuur van het shogunaat is gestabiliseerd en er is een periode van vrede aangebroken. Onder dergelijke omstandigheden was het idee dat de ‘kasteeltoren’, een militaire basis en een symbool van macht, niet nodig was. Omdat de wederopbouw van Edo City essentieel was, was er geen tijd om geld en materialen te verspillen aan symbolische gebouwen.

Bovendien is het uiterlijk van Edo Castle door de ramp enigszins veranderd. Het resultaat is dat het aantal ‘Misuzu Corridors’ die het voor- en achtergebied met elkaar verbinden, is toegenomen tot twee. Dit werd gedaan om het voor de dienstmeisjes in het binnenste paleis gemakkelijker te maken om te ontsnappen.

Impact van de grote brand van Meireki ③ Ontwikkeling en uitbreiding van de stad Edo met brandpreventiemaatregelen

Als reactie op de Grote Brand van Meireki heeft het Edo-shogunaat de brandpreventiemaatregelen in Edo versterkt. Ten eerste werden de samoeraiwoningen, tempels en heiligdommen ver van Edo Castle verplaatst. De familie Owari Tokugawa en de familie Kii Tokugawa, die zich in Edo Castle bevonden, verhuisden bijvoorbeeld naar Kojimachi, en de familie Mito Tokugawa verhuisde naar Koishikawa.

Bovendien werden de samoeraiwoningen rond Edo Castle, tempels en heiligdommen waar vaak vuur werd gebruikt, en de gebieden van stadsmensen verplaatst, en voor dit doel werden ontwikkelingsinspanningen uitgevoerd, zoals het terugwinnen van Honjo en Fukagawa, die wetlands waren, en het terugwinnen van Tsukiji. Wat gebouwen betreft, verbood het shogunaat later brandbare daken zoals riet en riet, en adviseerde het gebouwen van hout te maken.

Om de verspreiding van brand naar gebouwen te voorkomen, zullen bovendien overal in Edo City braakliggende terreinen en taluds, of zogenaamde "brandbeveiligingsgebieden", worden aangelegd. Er werden brandbeveiligingsgebieden aangelegd in oost-west richting, van het noordelijke deel van Edo Castle naar het noordwestelijke deel, waarbij rekening werd gehouden met de windrichting. We hebben ook brede "Hirokoji"-wegen, zoals Shimotani Hirokoji (in de buurt van Ueno Hirokoji, Ueno, Taito-ku, Tokyo).

De Grote Brand van Meireki bracht ook veranderingen met zich mee in de Sumida-rivier, die tot nu toe geen andere bruggen had dan de Senju Ohashi-brug. De Sumida-rivier werd voornamelijk gebruikt voor veerbootovertochten om redenen zoals de bescherming van Edo Castle, maar de Ryogoku-brug werd gebouwd in 1659 en sindsdien is het aantal bruggen toegenomen met onder meer de Shin-Ohashi-brug, de Eitai-brug en de Azuma-brug. Dit was gebaseerd op het feit dat tijdens de Grote Brand van Meireki mensen die probeerden te ontsnappen naar Mukojima de rivier niet konden oversteken en dat ook niet konden.

De bouw van Edo's stadsbeeld was al aan de gang vóór de Grote Brand van Meireki, maar de brand versnelde het proces en samen met de ontwikkeling van brandwerende steden begon 'Edo' zich uit te breiden.