Culturele Russische invasie (1/2)Edo-periode, Russische aanval op Sakhalin en Etorofu

In de late Edo-periode bezocht een diplomatieke missie uit Rusland Japan, dat geïsoleerd was van de rest van de wereld. Het doel was om te onderhandelen over de handel tussen Japan en Rusland, maar het Edo-shogunaat weigerde. Boos door de koppige en respectloze houding van het shogunaat gaf Nikolai Rezanov, een diplomatiek gezant, zijn ondergeschikten Khvostov en anderen de opdracht om Etorofu, Sakhalin, de noordelijke basis van Japan, aan te vallen. Dit was het Bunkarokou, ook bekend als het Khvostov-incident, dat plaatsvond van 1806 tot het jaar daarop. In de nasleep van de Culturele Russische Invasie begon het shogunaat met pogingen om zijn kustverdediging te versterken. Deze keer zal ik op een gemakkelijk te begrijpen manier uitleggen wat zo’n culturele invasie is.

Bewegingen in Rusland tijdens de periode van nationaal isolement

Voordat we ingaan op het verhaal van culturele invasies, moeten we eerst eens kijken naar de relatie tussen Japan en Rusland tijdens de periode van nationaal isolement. In 1539, tijdens het tijdperk van Tokugawa Iemitsu, de derde shogun van het Edo-shogunaat, werd het ‘nationale isolement’ voltooid. Hoewel het land afgesloten was, stopte het de uitwisseling en handel met het buitenland echter niet volledig. Tijdens de Edo-periode waren er vier uitgangen: de uitgang van Nagasaki, de uitgang van Tsushima, de uitgang Satsuma en de uitgang Matsumae (uitgang Ezo), die werden gebruikt om met het buitenland te communiceren.

Bij de Nagasaki Exit werd de handel met China en Nederland voortgezet onder de Nagasaki Magistraat, die onder directe controle stond van het Shogunaat. Bovendien werden bij de uitgang Tsushima diplomatie en handel met Korea tot stand gebracht onder het domein Tsushima (de huidige stad Tsushima, prefectuur Nagasaki en een deel van de prefectuur Saga), en bij de uitgang Satsuma onder het domein Satsuma (prefectuur Kagoshima en zuidwestelijke regio). onderdeel van de prefectuur Miyazaki), werd Ryukyu opgericht. De diplomatie en handel met het koninkrijk gaan door. Matsumaeguchi werd gesticht onder de Matsumae-clan (oorspronkelijk in het zuiden van Hokkaido, en later uitgebreid), en de Ainu van Ezo (het hele eiland Hokkaido, het eiland Sakhalin, de Koerilen-eilanden, enz.), en bij uitbreiding de inwoners van de benedenloop. van de Heilong-rivier (Amoer) in Rusland via de Ainu. De handel werd voortgezet.

Vanaf de tweede helft van de 18e eeuw bezochten schepen uit Rusland, Frankrijk, Amerika, Groot-Brittannië en andere landen Japan en begonnen handelsbesprekingen. Met betrekking tot Rusland geven historische gegevens aan dat Ochiereden, een koopman gevestigd op het eiland Urup op de Koerilen-eilanden, die zich bezighield met het vangen van zeeotter, in 1778 met drie schepen op Notsuka Map in Nemuro City landde. eerste contact tussen Ze kwamen handel zoeken met Japan vanwege voedseltekorten, maar de Matsumae-clan weigerde omdat ze geïsoleerd waren van het land.

Laxman bezoekt Nemuro met Kodayu Daikokuya en anderen

In 1792, veertien jaar na Otiereden, was Adam Laxman, een militair, de eerste Japanse gezant die Japan bezocht als gezant van Catharina II van het Russische rijk. Laxman leverde Kodayu Daikokuya, een schipper uit de provincie Ise (prefectuur Mie), af aan Japan, en landde in Nemuro met een brief waarin om handel werd gevraagd.

In december 1783 ging het schip van Daikokuya Kodayu verloren voor de kust van Enshunada. Na ongeveer zeven maanden te hebben rondgedreven, kwamen ze aan op het eiland Amchitka op de Aleoeten, waar ze een aantal jaren bleven. Vervolgens stak hij de Zee van Okhotsk over en verhuisde in februari 1789 naar Irkoetsk. Hier ontmoet Kodayu Kirill Laxman, de vader van Adam Laxman, en gaat naar Petersburg, de hoofdstad van het Russische rijk, om terug te keren naar Japan. Hoewel hij een tijdje in de hoofdstad bleef, keerde hij in het 4e jaar van Kansei met Adam Laxman terug naar Japan.

Het antwoord van het Edo-shogunaat op het rapport van de Matsumae-clan, die als contactpunt met Laxman diende, was: 'Wij waarderen de repatriëring van de schipbreukelingen, maar handel is volgens de nationale wetgeving niet toegestaan.' Als Laxman wilde hij Edo bezoeken en handelsbesprekingen voeren, maar Sadanobu Matsudaira, destijds een oudere staatsman, zei tegen hem: 'Als je over handel wilt onderhandelen, moet je naar Nagasaki gaan.'

Omdat hij echter verantwoordelijk was voor het vervoer van de schipbreukelingen, droeg hij de Matsumae-clan op hen beleefd en zonder respect te behandelen. Na ongeveer acht maanden in Nemuro te hebben doorgebracht, onderhandelde Laxman met shogunaatfunctionarissen in Matsumae. Uiteindelijk mislukten de handelsbesprekingen, maar het shogunaat gaf Laxman een certificaat (vergunning om Nagasaki binnen te komen) met de titel 'Een teken voor de aankomst van het eerste nationale schip naar Nagasaki.' Het shogunaat leek trouwens te denken dat als Laxman Nagasaki zou bezoeken, ze geen andere keuze zouden hebben dan handel te drijven. Nadat hij echter vanuit Hakodate was vertrokken, keerde Laxman terug naar Okhotsk in plaats van naar Nagasaki te gaan.

Culturele invasie ① Nikolai Rezanovs bezoek aan Japan

Met de komst van Laxman stuurde Rusland kolonisten naar het eiland Urup op de Koerilen-eilanden en bouwde daar een Russische basis. Bovendien begonnen naast Russische schepen ook Britse schepen in de wateren rond Hokkaido te verschijnen. Het Edo-shogunaat nam deze situatie serieus en versterkte zijn kustverdedigingsbeleid, onderzocht Hokkaido, de Koerilen-eilanden en Sakhalin en plaatste ze onder directe controle van het shogunaat.

Ondertussen bezocht Nikolai Rezanov in september 1804 Nagasaki als diplomatiek gezant van het Russische rijk. Rezanov bracht een persoonlijke brief van Alexander I en de eretafel van Laxman mee, bezocht Edo, overhandigde de persoonlijke brief en het geschenk aan de generaal en vroeg om handel tussen Rusland en Japan. Aan Russische zijde bestond er een plan om het voorbeeld van Laxman te volgen en handel als vanzelfsprekend toe te staan.

Er zijn echter meer dan tien jaar verstreken sinds het bezoek van Laxman, en het shogunaat is op zijn hoede voor de opmars van Rusland. Sadanobu Matsudaira, destijds de onderhandelingspartner, was ook uit de macht gevallen, en Toshiatsu Doi, het senior raadslid dat ‘resoluut handel weigerde’, reageerde in zijn plaats, zodat Rezanovs eisen nooit werden aanvaard. Daarnaast bevatten Russische documenten zoals het dagboek van Rezanov een verklaring die lijkt te zijn veroorzaakt door het feit dat hij de ceremoniële tablet aan Laxman heeft gegeven zonder toestemming van de keizer.

Over Toshiatsu Doi staat in "Okochi Documents Hayashi Shosai Letters" dat hij zegt: 'Als hij gewelddadig reageert op Rezanov, zal Rusland boos worden en nooit meer terugkomen. Zelfs als Rusland hierdoor geweld gebruikt, zal de Japanse samurai achtergelaten worden.'' Er is een verhaal waarin hij volhield: 'Dat pik ik niet.' Om deze reden was zijn behandeling van Rezanov, ook al was hij een officiële gezant met een persoonlijke brief van de koning, slechter dan die van Laxman.

Rezanov moest twee maanden wachten voordat hij formele toestemming kreeg om in Nagasaki te landen, en nog eens zes maanden voordat hij de magistraat van Nagasaki en shogunaatfunctionarissen ontmoette. Bovendien worden alle verzoeken afgewezen en zelfs de certificaten geretourneerd. Trouwens, de gesprekken werden drie keer gehouden van 6 tot 9 maart, Bunka 2e jaar (1805), en de persoon die de leiding had over de shogunaatkant die op dat moment uit Edo kwam, was de metsuke Toyama Kinshiro Kageshin, of 'Toyama'. Kin-san.'' Hij was de vader van Kinshiro Toyama, ook wel bekend als Kagemoto.

Rezanov vertrok op 19 maart vanuit Nagasaki, terwijl de onderhandelingen nog steeds waren mislukt. Hij keerde terug naar Kamtsjatka, maar achter de schermen gaf hij zijn ondergeschikten, waaronder luitenant Khvostov en Kadet Davidov, opdracht om Japanse bolwerken in Sakhalin en de Koerilen-eilanden aan te vallen. Bovendien zei hij, op basis van zijn ervaringen in Nagasaki, tegen Alexander I dat Japan geen andere keus had dan de openstelling van het land met geweld te eisen.

Er wordt gezegd dat Rezanov zo handelde omdat hij boos was over de manier waarop hij in Nagasaki werd behandeld, maar in de eerste plaats werd een officiële diplomaat met een persoonlijke brief als minderwaardig behandeld dan een boodschapper zonder persoonlijke brief. diplomatieke kwestie. De reactie van het shogunaat in die tijd was na de Bunka-Russische invasie onderhevig aan aanzienlijke kritiek van binnenuit het shogunaat.

Culturele invasie ② Rezanov beveelt Khvostov om Sakhalin aan te vallen...?

Nikolai Rezanov schreef op 8 augustus 1806 aan zijn ondergeschikte Khvostov: ‘Japan had een daad van verraad begaan door ooit in te stemmen met handel, maar vervolgens te weigeren een gezant te sturen.’” en gaf opdracht tot het verbranden van Japanse schepen in de Aniva-baai, zuidelijke Sachalin. Hij beval dat Japanse mensen die gezond waren en geschikt waren voor werk, moesten worden weggehaald, en het lijkt erop dat hij erover dacht hen als beroepsbevolking te gebruiken om Alaska te ontwikkelen. Over de Japanners schreef hij: ‘Waar je ze ook tegenkomt, verbrand hun schepen en veroorzaak schade.’