Verbod op het christendom (2/2)Ieyasu's verbod op het christendom

De redenen waarom Ieyasu het verbod op het christendom uitvaardigde waren zorgen over de kolonisatie van Japan door christelijke landen die al bestond sinds het tijdperk van Hideyoshi, de mogelijkheid dat naarmate het aantal christenen toenam, er een mogelijkheid bestond dat christenen in een opstand zouden uitmonden. Als de handel tussen het Shogunaat en Zuid-Korea bijvoorbeeld toegestaan zou blijven onder de controle van het shogunaat, zou de macht van de feodale heren sterker worden, en bestond de mogelijkheid dat sommigen het shogunaat zouden uitdagen.

Als het christendom verboden zou worden, zou dat dan geen probleem zijn omdat de handel met Spanje zou stoppen? Sommige mensen denken misschien van wel, maar tijdens de Edo-periode werd de handel met niet-katholieke landen zoals Spanje en Portugal actiever, waarbij handel met Zuid-Korea en christelijk zendingswerk werden gecombineerd. Dat is protestants Nederland.

Oorspronkelijk had Ieyasu banden met Nederland. In maart 1600 arriveerde het eerste Nederlandse schip, de Liefde, in Japan. Tijdens het bestuur van Toyotomi, vlak voor de slag om Sekigahara, had Ieyasu de leiding over de inspecties aan de Lifde. Bovendien beschermde hij de overlevende bemanningsleden tegen jezuïeten (katholieke) missionarissen die hen wilden executeren, verplaatste de Lifde naar Uraga en maakte een deel van de bemanning tot zijn vazallen.

Een beroemd voorbeeld is Jan Joosten, die een rode stempel kreeg en actief was in de handel. Hij is de oorsprong van de naam Yaesu en er staat een bronzen beeld van hem op het plein voor Tokyo Station Marunouchi Station. Ook de Brit William Adams (Anjin Miura) was aan boord van de Liefde. Anjin werd door Ieyasu gebruikt door de laatste informatie over de Europese politiek en religie over te brengen, en hij diende ook als diplomatiek adviseur, waarbij hij zijn kennis van artillerie, scheepsbouw en navigatie overbracht op het shogunaat. Het staat ook bekend om de bouw van het eerste Japanse zeilschip in westerse stijl in Ito.

Bovendien wordt er gezegd dat Ieyasu lontslotgeweren en buskruit gebruikte die door de Liefde werden gedragen in de Slag om Sekigahara, wat aangeeft dat Ieyasu al vóór het Edo-shogunaat banden met Nederland had. De Nederlanders benaderden Ieyasu over handel, maar het protestantse Nederland beschouwde zendingswerk en handel gescheiden. Omdat het mogelijk is handel te drijven zonder het christendom te aanvaarden, denk ik dat het niet meer dan normaal is dat mensen naar zo'n land willen overstappen, vooral na het Okamoto Daihachi-incident. Overigens volgde Engeland, dat ook protestants was, het Nederlandse voorbeeld en begon handel te drijven met Japan.

Wat is de inhoud van Ieyasu's verbod op het christendom?

Dus, wat was Ieyasu's verbod op het christendom? Die van 21 maart 1612 was gericht op gebieden onder directe controle van het shogunaat, zoals Edo, Kyoto en Sunpu, en beval de vernietiging van kerken en het verbod op christelijk zendingswerk. Bovendien dwong hij zijn christelijke vazallen tot afvalligheid, en degenen die weigerden werden gedwongen het christendom af te zweren.

Een beroemd voorbeeld is een in Korea geboren dienstmeisje, bekend als Julia Otaa, die weigerde haar geloof af te zweren en werd verbannen uit Sunpu Castle en verbannen naar Izu Oshima. Trouwens, op dat moment werd haar gevraagd om de concubine van Ieyasu (70 jaar oud) te worden. Zelfs nadat Ieyasu was verbannen, bleef hij Julia Otaa benaderen en zei: 'Als je mij gehoorzaamt, zal ik je gratie verlenen', maar Julia weigerde. Om deze reden veranderde zijn strafkolonie de een na de ander in Niijima en Kozushima, en er wordt gezegd dat hij uiteindelijk zijn leven beëindigde op Kozushima (er zijn verschillende theorieën). Persoonlijk is dit een aflevering die mij doet afvragen.

Daarna, op 19 december 1614 (28 januari 1614), gaf Ieyasu Konchiin Suden de opdracht om de 'Passing Banten Ren' te schrijven. Suden was het zakzwaard van Ieyasu, die bekend staat om het opstellen van samoeraiwetten. Ieyasu keurde het door Suden geschreven ontwerp in één dag goed, stuurde het naar Hidetada Tokugawa voor zijn zegel en bracht op 23 december alle Daimyo in het hele land op de hoogte. Het gebeurde zo snel.

Inhoudelijk positioneert het het christendom als een ‘kwade sekte die God en het boeddhisme met elkaar verwart’, en beweert dat ‘het christendom een middel is om Japan te wijzigen en binnen te vallen.’ Hij heeft herhaaldelijk in krachtige bewoordingen gewaarschuwd dat als het niet wordt verboden, dit een teken zal zijn van een grote ramp, een ramp voor de natie en een ramp uit de hemel.

Als gevolg van dit verbod werden kerken in Nagasaki en Kyoto verwoest. Bovendien werden in september 1614 ongeveer 400 missionarissen en christenen naar Macau en Manilla gedeporteerd. Het is bekend dat zich onder hen Takayama Ukon en Naito Nyoyasu bevonden, die bekend stonden als Christian Daimyo.

Christenen verdwenen als gevolg van het verbod op het christendom, dat in fasen was verdeeld. Op dit punt werden gelovigen over het hoofd gezien zonder te worden geëxecuteerd. De missionarissen zetten hun zendingswerk ook in het geheim voort door in het geheim terug te keren naar Japan. De reden waarom het shogunaat geen grondige maatregelen nam, zou te wijten zijn aan de invloed van de Nanban-handel met christelijke landen.

Nadat Ieyasu in 1616 overleed, vaardigde de tweede shogun, Hidetada Tokugawa, het ‘Two Ports Restriction Order’ uit, waarin hij het verbod op het christendom benadrukte. Bovendien verbood het Edo-shogunaat, na de ‘Shimabara-opstand’ van christenen, die vanaf oktober 1637 ongeveer vier maanden duurde, het zendingswerk verder en onderdrukte het christenen streng.