Sankin-rotatie (1/2)Daimyo-processie en financiële problemen

Sankinkotai is een festival waarbij een processie van feodale heren tussen Edo en Kunimoto reist. Elk domein hield met grote trots een prachtige daimyo-optocht om zijn gezag te demonstreren, wat leidde tot de ontwikkeling van snelwegen en poststeden, maar het is ook bekend dat elk domein door enorme uitgaven in financiële moeilijkheden raakte. Waarom implementeerde het Edo-shogunaat sankin kotai? Wat was sankin kotai eigenlijk? Deze keer zal ik sankin kotai op een gemakkelijk te begrijpen manier uitleggen terwijl ik dieper graaf.

Wat voor soort systeem is sankin katai?

Sankin-tatai staat bekend als een systeem uit de Edo-periode. De oorsprong is Obanyaku, dat bestond tijdens de Kamakura-periode. De Ōbanyaku vervulde een wachtrol in het keizerlijk paleis, het keizerlijk paleis en de stad Kyoto, en Gokenin diende om beurten als de Ōbanyaku in Kamakura en Kyoto.

Een verdere ontwikkeling hiervan vond plaats tijdens de Muromachi-periode, toen Shugo Daimyo in Kyoto woonde en de shogun diende. Dit was een maatregel om de relatie tussen meester en dienaar te versterken en rebellie te voorkomen, maar zelfs tijdens de Sengoku-periode bestond er een systeem vergelijkbaar met sankin-tatai, waarbij Daimyo hun vazallen in de buurt liet wonen. Toyotomi Hideyoshi liet ook zijn ondergeschikten en hun vrouwen en kinderen in Osaka en Fushimi wonen.

Tokugawa Iemitsu heeft sankin kotai geïnstitutionaliseerd

Toen Tokugawa Ieyasu het Edo-shogunaat stichtte, stuurden de feodale heren hun vrouwen en kinderen daar als gijzelaars om hun loyaliteit te beloven, en de feodale heren, voornamelijk uit oostelijke regio's, begonnen Edo Castle elk jaar te bezoeken. Een systeem vergelijkbaar met de sankin kotai uit de Sengoku-periode bleef zelfs na de opening van de regering bestaan.

Toen de familie Toyotomi in Osaka bleef, werkten ook feodale heren in Osaka, maar nadat de familie Toyotomi tijdens de zomercampagne in Osaka in 1615 werd vernietigd, werkten ze actief in Edo. Het zal er zo uitzien. Onder de tweede shogun, Hidetada Tokugawa, hielden feodale heren hun vrouwen en kinderen in Edo en kwamen om de twee jaar werken.

Het sankin katai-systeem werd geïnstitutionaliseerd tijdens het tijdperk van de derde generatie, Tokugawa Iemitsu. Iemitsu herzag de samoeraiwetten in 1635 (Kanei Rei). We hebben toen duidelijk aangegeven dat er verschuivingen in de aanwezigheid zullen plaatsvinden. Het plan was om Tozama Daimyo te verplichten om elk jaar in april sankin kotai uit te voeren. Vertegenwoordigers van Tozama Daimyo zijn onder meer de Maeda-familie van het Kaga-domein (de huidige Ishikawa-prefectuur, Toyama-prefectuur, enz.), de Shimazu-familie van het Satsuma-domein (Kagoshima-prefectuur, zuidwestelijke Miyazaki-prefectuur) en de Date-familie van het Sendai-domein. (prefectuur Miyagi, prefectuur Iwate, prefectuur Fukushima, enz.). In 1642 werd de reikwijdte uitgebreid met feodale heren en Fudai daimyos (*Fudaimyo-data zijn elk jaar juni of augustus).

Wat is het doel van sankin kotai?

Het belangrijkste doel van sankin katai was het versterken en verduidelijken van de meester-dienaarrelatie tussen daimyo en shogun. Het had ook de betekenis van het voorkomen van rebellie door het nemen van gijzelaars. Er is een theorie dat ‘sankin-tatai werd gedaan om de economische macht van Daimyo te verminderen en te voorkomen dat ze in opstand zouden komen’, maar ten tijde van Tokugawa Iemitsu’s ‘Kanei Rei’ was het feit dat het aantal Daimyo-processies voor sankin-tatai te groot was, wordt als problematisch beschouwd.Het shogunaat vraagt om vermindering van het aantal bedienden omdat de kosten te hoog zijn en de last voor de bevolking van het gebied zwaar is.

Het aantal sankin kotai werd bepaald door de grootte van elk domein. Vanaf 1721 kan een Daimyo met 10.000 koku maximaal 54 mensen hebben, 50.000 koku kan maximaal 167 mensen hebben, 100.000 koku kan maximaal 240 mensen hebben, en meer dan 200.000 koku kan maximaal 450 mensen hebben. Zoals ik later zal uitleggen, had de daimyo-optocht echter een groot aantal mensen nodig vanwege de grote hoeveelheid bagage, en in werkelijkheid was het moeilijk om de rij volgens de voorschriften te handhaven.

Bovendien was de daimyo-optocht voor sankinkotai een mooie gelegenheid om in binnen- en buitenland te pronken met de kracht van de daimyo, dus de daimyo deden hun best om te pronken en een spectaculaire optocht samen te stellen. In de tijd van Maeda Tsunori, de vijfde generatie heer van de Maeda-clan van het Kaga-domein, bekend als Kaga Hyakumangoku, was de rij gevuld met 4.000 mensen. Zoals ik later zal uitleggen, heb ik echter niet de hele reis in grote groepen gereisd, maar alleen toen ik vertrok en in Kunimoto en Edo aankwam.

Hierdoor raakte de Daimyo door sankinkotai in de schuldenhel en kreeg hij financiële problemen.

Daimyo die “uitzonderingen” waren op het zinken van kotai

Vanwege de sankin katai woonde Daimyo een jaar in Edo en bracht daarna nog een jaar door in Kunimoto. Er waren echter nogal wat Daimyo die niet in aanmerking kwamen voor sankin kotai. Degenen die posities in het shogunaat bekleden, zoals roju of jonge yori, komen niet in aanmerking omdat ze zich, als ze terugkeren naar hun provincie, met politieke zaken zullen bemoeien. Het Mito-domein en de drie Tokugawa-heren die permanent in Edo waren gestationeerd, werden ook uitgesloten. Bovendien mochten kleine domeinen, zoals die met 10.000 koku, permanent in Edo blijven omdat het voor hen moeilijk was om de financiële last van sankin kotai te dragen.

Bovendien is de sankin kotai vrijgesteld in geval van een noodsituatie, zoals de ziekte van de feodale heer of een grote hongersnood in het land. Ook jonge feodale heren werden uitgesloten.

Er waren ook uitzonderingen op de periode. Fudai Daimyo in de regio Kanto deed dit elke zes maanden, terwijl Daimyo uit verre oorden, zoals Matsumae Domain (Hokkaido), het eens in de drie jaar hield, en Tsushima Domain (prefectuur Nagasaki), Souji, eens in de vijf of vijf jaar. zes jaar. Eén reden hiervoor was dat de Matsumae-clan verantwoordelijk was voor het bewaken van Ezo, en de Tsushima-clan verantwoordelijk was voor diplomatieke en handelszaken met Korea.

Proces van sankin kotai ① Controleer uw bezittingen ter voorbereiding op vertrek

Laten we nu eens kijken naar de daadwerkelijke stroom sankin kotai. Eerst dient de daimyo een verzoek voor sankin kota in bij het shogunaat, ontvangt een schriftelijk bevel van het shogunaat waarin de timing van sankin wordt geïnstrueerd, begint vervolgens met de voorbereidingen, beslist over een route en legt deze voor aan het shogunaat.

Vervolgens selecteren we deelnemers voor de sankin kotai, zoeken we onderweg accommodatie en maken we onze spullen klaar. Wat de verblijfsfaciliteiten betreft, is er een 'honjin' in de poststad voor de daimyo, en een 'hatagoya' waar de feodale bedienden verblijven. Als u met een grote groep bent, kunt u voor en na de activiteit ook nabijgelegen tempels of poststeden gebruiken. In sommige gevallen was de timing anders, dus in het geval van de Tokaido-route, waar veel daimyo-processies passeren, werden de reserveringen zes maanden van tevoren gemaakt.

Naast wapens hebben ze kookgerei bij zich voor de kok die hen vergezelt, en ingrediënten als rijst, zout en sojasaus. Ze droegen ook augurken met augurkstenen. Dit is om te voorkomen dat de heer vergiftigd wordt. Het moet echter uiterst moeilijk zijn geweest om de mensen te vervoeren.

Ook inbegrepen in de processie waren draagbare baden en toiletten (inclusief de inhoud ervan), recreatieve uitrusting zoals Go en Shogi, en valkeniers en valken. Er is ook een verslag waarin staat dat de familie Kishu Tokugawa zelfs een ijzeren plaat bij zich droeg om het bed van de heer te beschermen toen ze van positie veranderden.

Wanneer voorbereidingen worden getroffen voor vertrek, bezoeken de Daimyo tempels en heiligdommen om te bidden voor de veiligheid onderweg. En nu is het tijd om te vertrekken!

Stroom van sankin kotai ② Vertrekkend van vooraf betalen

Nu is het eindelijk het begin van de Sankin Exchange. Laten we een voorbeeld nemen van reizen van Kunimoto naar Edo. Er staat een voet vooraan in de rij die "vooraf betaalt" om mensen te laten weten dat de rij passeert. Er bestaat een beeld dat de mensen in het gebied op de grond zullen knielen als de Sakipay ‘Shimo-nii, Shimo-nii’ roept, maar dit beperkt zich tot de drie Tokugawa-families en de drie heren van de Tokugawa-clan. Meestal riepen mensen ‘Ga naar beneden’ en ‘Ga over!’ en mensen gingen aan de kant van de weg staan om de optocht niet in de weg te lopen.

Er wordt gezegd dat ‘niemand behalve vroedvrouwen en dragers de daimyo-processie mag oversteken; als ze dat doen, zal het als respectloos worden beschouwd’, maar als de processie te lang duurde, werd er soms een ruimte gecreëerd waar ze konden oversteken . Bovendien waren er vrijwel geen gevallen waarin mensen werden ontslagen wegens respectloos gedrag, en in de meeste gevallen lijkt het erop dat kinderen een strikte waarschuwing kregen.

In de processie vormen ashigaru en nakama, die bogen, speren en soms geweren dragen, de voorhoede. Het volgende is het belangrijkste heiligdom, dat gecentreerd is rond de mand waar de Daimyo zich bevindt, gevolgd door cavalerie, samoeraibewakers, mensen die kleding, medicijnen, regenkleding, enz. Dragen, en ten slotte het transportkorps dat bagage draagt. In principe reed Daimyo in draagstoelen, maar het lijkt erop dat ze soms liepen of op paarden reden.

De daimyo-processie was spectaculair, waarbij de speerdragers vooraan in de processie soms optredens gaven door lange speren naar elkaar te gooien en ze rond te draaien. Maar als je door veel mensen gezien wilt worden...

Stroom van sankin kotai ③ Het begin en einde zijn prachtig

Ja, er zit een bijbedoeling achter de daimyo-processie. Bij vertrek uit en aankomst in Kunimoto of Edo lijken een groot aantal mensen de grootsheid van het domein te benadrukken, maar maken zij in werkelijkheid gebruik van tijdelijke figuranten. Afgezien daarvan zijn ze, om zich te houden aan de routes, data en tijden die door het shogunaat zijn vastgesteld, gespecialiseerd in verhuizen, het verminderen van het aantal mensen en vooruitgaan.